Neuronas espejo y anticipación en interpretación simultánea

Abstract

Antycypacja to częste zjawisko w tłumaczeniu symultanicznym, a przez część badaczy (Gile, 1995; Chernov 1994, 2004) postrzegana jest jako konieczna z uwagi na syntaktyczne różnice strukturalne w parze językowej, w której pracuje tłumacz. Stoimy na stanowisku, że antycypacja nie może być uważana za strategię, którą tłumacz niejako włącza lub wyłącza w tłumaczeniu. Antycypacja stanowi podstawę reformulacji- jeśli tłumacz nie jest w stanie przewidzieć znaczenia wypowiedzi przed jej zakończeniem, bardzo trudno jest dokonać reorganizacji lub zreformułowania wypowiedzi i oddać w tłumaczeniu słowa, składnię czy znaczenie. W badaniach przekładoznawczych od stosunkowo niedawna pojawiły się nowe pola takie jak psycholingwistyka czy kognitywistyka (Ferreira, A. & Schwieter, J.W., 2015); mogą one rzucić nowe światło na procesy występujące w tłumaczeniu ustnym. W tym miejscu warto wspomnieć o roli, którą odgrywają neurony lustrzane (Rizzolatti et al. 1996), a które mogą służyć wyjaśnieniu zagadnienia, dlaczego w komunikacji - a takowa jest tłumaczenie symultaniczne – zachodzi ciągły i naturalny proces antycypacji